Vilsarion - położony w centrum kontynentu aseilskiego, zróżnicowany pod względami topograficznymi i klimatycznymi. Północ kraju jest górzysta i relatywnie ciepła, podczas gdy południe jest zdecydowanie bardziej równinne i zimniejsze. Vilsarion, pomimo tego że w przytłaczającej większości zamieszkany przez ludzi to nie jest ich kolebką - ten tytuł przypada Starej Anvalrii, wyspy władanej przez zachodnich barbarzyńców. Do Vilsarionu ze Starej Anvalrii przybywały ludzkie plemiona charakteryzujące się jasną karnacją i jasnymi kolorami włosów i oczu i takimi oni pozostali. Chociaż należy zaznaczyć że na skutek kontaktów z obcymi ludność na południowych krańcach państwa może odbiegać od tego schematu, z wyjątkiem arystokracji i rycerstwa które to zwykle żenią się między sobą.
Królestwo Vilsarionu[]
Opis społeczeństwa[]
Królestwo Vilsarionu to społeczeństwo o strukturze feudalnej. Na szczycie znajduje się król, wywodzący się z dynastii Athyngów. Obecnym monarchą z łaski bogów jest Gallan II. Teoretycznie król może wszystko, ale w praktyce ograniczają go różnego typu prawa, umowy, zwyczaje i kontrakty feudalne. Pod królem w drabinie społecznej znajdują się wielkie rody arystokratyczne i przedstawiciele wolnych miast. Pod wielkimi rodami odnaleźć można rycerstwo, mieszczan i yeomanów (wolnych chłopów), a pod nimi - chłopów kontraktowych. Niżej od chłopów są już tylko niewolnicy, zdobywani wyłącznie w ramach wypraw wojennych bądź kary sądowej.
Wyjątkowo jednak większość chłopów vilsariońskich jest wolna i zostało niewielu kontraktowych. Wynika to z wojen prowadzonych przez Vilsarion (na których chłopi byli w stanie wywalczyć sobie wolność), bogactw i niewolników które na nich zdobyto. W efekcie tego społeczeństwo vilsariońskie jest jednym z najzamożniejszych na kontynencie. Ekonomicznie konkurować mogą z nimi tylko mieszkańcy Sarcii, Yong i Valundii.
Kultura[]
Ogromną rolę w kształtowaniu się społeczeństwa vilsariońskiego odgrywa kultura. Dzieli się ją na wysoką (przeznaczoną dla arystokracji i rycerstwa) i niską (dla ludu) - obie wyraźnie się od siebie różnią. Kultura arystokracji jest kulturą tragiczną, gloryfikującą wojnę i trud który muszą ponosić jej przedstawiciele. W wyniku tego najpopularniejszymi rozrywkami rycerstwa są różnego typu turnieje (czy to na miecze czy instrumenty muzyczne), polowania i teatr. Przedstawiciel klas wyższych który potrafi wyłącznie walczyć będzie uznany za głupiego osiłka, a tchórz uznany będzie za słabeusza i nie znajdzie akceptacji w społeczeństwie. Dlatego też warstwy wyższe Vilsarionu są bardzo agresywne i ekspansywne.
Z kolei kultura warstw niższych ma na celu raczej osłodzenie ciężkiego życia. Wszyscy żyją ze świadomością że w każdej chwili mogą być znowu powołani do wojny organizowanej przez panów i starają się przygotować na tą ewentualność - fizycznie i mentalnie. Wesoła skoczna muzyka, tańce, festiwale i jarmarki to prawdopodobnie ulubione rozrywki chłopów. Popularnością cieszą się też opowieści wędrownych dziadów, opowiadających stare podania i legendy - a tych Vilsariończycy mają dużo.
Religia[]
Rdzenną religią Vilsariończyków jest tak zwana Triada Narelska. W dawnych czasach wśród Vilsariończyków było wiele różnych wiar i wielu różnych bogów, ale dom panujący Athyngów w ramach swojej działalności zlikwidował je i zastąpił trójcą bogów wyznawanych w obecnej stolicy, Narelii. Triada nie ma swoich kapłanów, ale posiada swoje świątynie, którymi opiekuje się tak zwana Straż Świątynna. Nie pełnią jednak innych obowiązków jak konserwacja obiektu i jego ochrona. Do bogów triady należą:
Adehros - legendarny ojciec ludzi i najważniejszy z triady. Reprezentuje niebo, słońce i inne ciała niebieskie. Włada deszczem i mocą pioruna, wyznawany gorliwie zarówno przez rycerstwo jak i chłopów. Z przyczyn raczej oczywistych. Od niego jako boga deszczu zależy życie rolnika, a jako najwyższy sędzia i prawodawca ustanowił rycerstwo.
Aenna - bogini rodziny, przyrody i opiekunka przedsiębiorczości. Pod jej obronę uciekają się mieszczanie. Nie ma się co dziwić - ostatecznie to od jej błogosławieństw może zależeć zysk z działalności w rzemiośle lub handlu..
Przybysz - wedle podań Przybysz jest gościem w domu Adehrosa i Aenny i być może kiedyś go opuści, a zastąpi go inny bóg. Jest patronem wszystkiego co tajemnicze i nieznane, w tym magii i wiedzy. Wyznawany głównie przez uczonych i czarodziejów.
Vilsarion ma też wiele innych religii, ale Triada Narelska jest uznawana za religię państwową i nieokazywanie jej szacunku może się skończyć źle dla obrazoburcy. Inne religie mają zasięg zazwyczaj lokalny lub indywidualny, więc nie opłaca się o nich tutaj wspominać.
Historia najnowsza[]
Vilsarion dokonał ostatnio rozbiorów Cositii do spółki z krasnoludzkim imperium Nurvandu. Interior dawnego, krótkotrwałego hegemona kontynentu zostało wcielone do Królestwa jako terytorium udzielne samego króla, z wyjątkiem tradycyjnej stolicy Cositii - Alisii.
Królestwo toczy z Republiką Sarcii nieustającą zimną wojnę. Obie strony mają jednak za małe siły by wystąpić przeciwko sobie i liczyć na wygraną.
Vilsarion ma napięte stosunki z Anvalrią, swoim tradycyjnym wrogiem. Barbarzyńcy nieustannie najeżdżają zachodnie posterunki i wioski, ale dla króla Vilsarionu nie jest to dostatecznie duży powód żeby zorganizować wyprawę wojenną przeciw Wysokiemu Królowi z Belholmu. Tym bardziej że nie ma dostatecznie dobrych dowodów na to, że zachodni monarcha za to odpowiada.
Królestwo stara się zabezpieczyć swoją granicę przed Shjarem - krainy strasznych wężoludzi i błotnych golemów. Shjar jak zwykle to ignoruje.
Terytoria zależne Vilsarionu są niebezpiecznie podburzane przeciwko swojemu władcy. Istnieje zagrożenie, że król może w każdej chwili wysłać tam korpus pacyfikacyjny.
Terytoria zależne Vilsarionu[]
Parę wieków temu król Ilon przyłączył jako lenna terytorium znane dawniej jako Kocioł. Nazwę wywodziło się od tego faktu, że Kocioł podzielony był na dziesiątki miast państw nieustannie ze sobą walczących czy konkurujących w jakiś sposób. Vilsariończycy po wkroczeniu zaprowadzili tam pokój i zakończyli raz na zawsze spory między drobnymi państewkami, ale kosztem ogromnych danin i ciężarów gospodarczych. Najważniejsze z tych terytoriów to:
Wieczne Miasto - prawdopodobnie najstarszy i największy ośrodek miejski na świecie. Nawet nie wiadomo, kiedy dokładnie został założony. Ale wiadome jest że był zamieszkiwany przez dziesiątki ludów na przestrzeni dziejów. Włada nim Rada Pięciu - dobiera się do niej pięciu najstarszych i najbardziej szanowanych przedstawicieli akademii magicznych Wiecznego Miasta. Poza tym aglomeracja ta jest światową stolicą nauki. Znajduje się na samym wybrzeżu Terytoriów.
Soire i Lyaux - bliźniacze miasta państwa, dawniej tworzące wspólne królestwo Soiraux, które rozpadło się jednak na skutek walk dynastycznych. Soireanie dorównują temperamentem i agresywnością Vilsariończykom. Dlatego są też ich najwierniejszymi sojusznikami i jednym z nielicznych kolaborantów. Różnią się jednak od Vilsarionu tym, że Soireańczycy generalnie gardzą pracą fizyczną i jej wykonawcami. Herbem miasta i dynastii Soireańskiej jest czerwony lew. Lyaux to przeciwieństwo Soire. Władane jest przez monarchę, ale takiego którego władza nie ma żadnych ograniczeń. Wszystkich swoich poddanych postrzega jako równych. Lyauxanie nie wierzą w potęgę miecza i koncentrują się na bogaceniu. Bo jak mawiał jeden z lyauxańskich monarchów, "moneta może wytrącić broń z dłoni trzymającej miecz". Terytoria tych drobnych księstw znajdują się na zachód od Wiecznego Miasta.
Ebermark - najbardziej swobodne ze wszystkich miast terytoriów. Wynika to z dosyć prostego powodu - Ebermarkiem zarządzają trzy bogate rody o najemniczych tradycjach. A podbój Ilona rozpoczął się od wynajęcia wszystkich trzech rodów przez Vilsarion. Wojownicy z Ebermarku zgodnie z umową pomogli Vilsariończykom zdobyć Kocioł. Po dokonaniu podboju zdecydowali się złożyć hołd zdobywcy, bo to było zdecydowanie korzystniejsze od prowadzenia bezcelowej wojny. Do dziś panujące trzy rody Wehraunów, Lutzdorfów i Feinzehlernów toczą walki o władzę absolutną nad miastem, a ebermarskich najemników można znaleźć w każdym zakątku świata. Sam Ebermark znajduje się na granicy z Królestwem.